www.almandera.fora.pl

Alexander Vane

-Gdzie moje maniery? -spytał retorycznie z uśmiechem. -Nazywam się Alexander Vane. A ty?

Agatha Singleton

- Agatha, jestem. Agatha Singleton. - przedstawiła się z promiennym, uśmiechem podając rękę chłopakowi. Po chwili dmuchnęła w grzywkę, która zachodziła jej na oko.

Alexander Vane

Ujął lekko jej dłoń, pochylił się lekko i, jak przystało na szarmanckiego, pocałował ją delikatnie. -Miło poznać.

Agatha Singleton

- Mi również. - powiedziała z promiennym uśmiechem.

Alexander Vane

Wyprostował się z nieznikającym uśmiechem. "Nie kojarzy mojego nazwiska." -pomyślał i jeszcze szerzej się uśmiechnął. -O czym tak rozmawiałyście? -zapytał.

Agatha Singleton

- O wszystkim i niczym. - powiedziała z uśmiechem. Spojrzała w niebo. Zaczęła przypominać sobie powoli nazwiska. Skądś je kojarzyła, ale za nic nie mogła sobie przypomnieć.

Vivien Effie Dream

- O hej Alex - powiedziała wyrywając się z zamyślenia.

Alexander Vane

-O czym tak intensywnie myślałaś Vivien? -zapytał wpatrując się w nią.

Agatha Singleton

Agatha spojrzała ponownie w niebo, z uśmiechem. Była ciekawa co tam u jej ojca. Ostatnio jakoś mało rozmawiali.

Vivien Effie Dream

- O tym i tamtym - powiedziała wymijająco spoglądając w niebo.

Alexander Vane

Chłopak za ich przykładem też popatrzył się w niebo. -Niektórzy mówią iż chmury na Almanderze przypominają kształtem, to czego się pragnie. -powiedział spokojnie. -Nie wiem na ile to prawda.

Vivien Effie Dream

Przekręciła lekko głowę w prawo szukając kształtu w chmurach. Doskonale widziała czego pragnęła jednak nie umiała znaleźć tego w nich. Doszła do wniosku, że mija się to z prawdą. Jak na razie widziała tylko wielką porcję lodów, a to nie było najskrytszą rzeczą jakiej pragnęła.

Alexander Vane

-Według mnie to nie ukazuje jakichś skrytych pragnień. Bo jeżeli by tak było to widziałbym gitarę elektryczną a widuje różne rzeczy które są jakby mniej ważne. -odparł, lekko szturchnął Agathe i zaśmiał się cicho.

Vivien Effie Dream

Może i miał rację, wolała się jednak w to nie zgłębiać. Spojrzała na Alexa i Agathe miała wrażenie, że jest tutaj zbędna.

Agatha Singleton

- U mnie jakoś nic nie widać. Prócz... słonia, albo żyrafy. A to nie są moje pragnienia. - powiedziała ze śmiechem, przyglądając się niebu.